آدم باید یکی رو داشته باشه ...

 که وقتی دلش گرفت وحالش خوب نیست ...

 حتی شده 4صبح ...!

 زنگ یامسیج بزنه بهش...

 اونم کلی قربون صدقش بره ...

 که عشق خودمی ...مال خودمی ...

مگه من مردم تو غصه بخوری ...

تو هم بگی خدانکنه عشقممم

بعد آروم شی وآروم بخوابی

 موافــقــیــد ؟؟

یک روز میرسد ...

 یک ملافه ی سفید پایان میدهد ...

  به من ...

  به شیطنت هایم ...

  به بازیگوشی هایم ...

  به خنده های بلندم ...

روزی که همه بادیدن عکسم ...

 بغض میکنند ومیگویند :

"دیوانه دلمان برای مسخره بازی هایت تنگ شده "

ﻣﺮﺩ ﻣنـ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ

ﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﻨﺰ ﺳﯿﺎﻩ!

ﻣﺮﺩ ﻣنـ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ

ﻣﺮﺩ ﻣنـ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺴﺎﺏ ﭘﺮ ﻭ

ﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺘﯽ ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺟﺎﯼ ﺷﻬﺮ

ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ

ﻣﺮﺩ ﻣنـ ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﺍﺯ ﻗﺎﻣﺘﺶ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺷﺪ

ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪ

ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﺮﻓﯽ ﺟز ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ

ﺑﺎﯾﺪ ﺯنـ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺣﺘﯽ

ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ گل ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ

ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ

ﭼﻪ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺍﺭﺩ …

ﻫﺰﺍﺭ ﮐﺎﺩﻭﯼ ﮔﺮﺍﻥ ﻗﯿﻤﺖ ﭘﯿﺸﮑﺶ …

ﺑﺎﯾﺪ ﺯنـ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ

ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺳﺖ ﻓﺮﺍﺗﺮ

ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﮑﻢ …

ﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ … ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ …

ﻣﺮﺩ ﻣن ﻣــــﺮﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ …

به تو نرسیدم اما خیلی چیزارو یاد گرفتم...

یاد گرفتم بخاطر کسی که دوسش دارم باید دروغ نگم

یاد گرفتم  هیچ کس ارزش شکوندن غرورم رو نداره

یاد گرفتم توی زندگی برای اونکه بفهمم

چقدر دوسم داره هرروز به یه بهانه دلشو بشکنم...

یاد گرفتم گریه هیچ کس رو باور نکنم

یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم

یاد گرفتم دم از عاشقی بزنم ولی اما از کجا بگم

از چی بگم

میخوام همین جا دلمو بشکونم خوردش کنم

تا دیگه عاشق نشه تا دیگه کسی رو دوست نداشته باشه

تو این زمونه کسی نباید احساستو بدونه وگرنه اون

تورو میشکونه 

میخوام بشم همون آدم قبلی کسی که از سنگ بود

و دور و برش دیواری از سکوت و بی تفاوتی ...

دو روز دنیا ارزش این رو نداره که

بخواد همش به غم و غصه بگذره...

میخوام برم جایی که کسی منو نشناسه

اینجا نمیتونه جزیره بهشت من باشه...

میخوام تنها باشم... از خودم دور باشم ... نباشم....

در نقاشی هایم تنهاییم را پنهان میکنم…

 در دلم دلتنگی ام را

 در سکوتم حرفهای نگفته ام را

 در لبخندم غصه هایم را

 دل من

 چه خردسال است!!!

 ساده می نگرد،ساده میخندد،ساده می پوشد!

دل من

از تبار دیوارهای کاهگلی است!

 ساده می افتد،ساده میشکند،ساده می میرد!

عشق                                         بیداد   من

باختن                  یعنی                     لحظه                 عشق

جان                         سرزمین           یعنی                           یعنی

زندگی                                   پاک   عشق                                 لیلی و

قمار                                           من                                       مجنون

در                              عشق یعنی ...           شدن

ساختن                                                                                 عشق

كلبه                                                                        وامق و

یعنی                                                                   عذرا

عشق                                                           شدن

  من                                                عشق

 فردای                                     یعنی

  كودك                            مسجد

  یعنی               الاقصی

عشق     من  

عشق                                         آمیختن                                      افروختن

یعنی                                به هم           عشق                              سوختن

چشمهای                        یكجا                    یعنی                          كردن

پر ز                 و غم                            دردهای             گریه

خون/ درد                                                   بیشمار

  عشق                                   من   

    یعنی                            الاسرار   

    كلبه              اسرار     یعنی         مخزن

خارپشتی شده‌ام...

که ؛ تیغ‌‌ هایش...

دنیای امنی برایش ساخته...

اما؛ حسرت نوازشی عاشقانه...

تا ابد ؛ بر دلش مانده است..!!!

خدایا...

 نترس ...

 نه به گناه میفتی ...

نه به جمهنم میروی...

من و تو به هم محرمیم

"دستانم را بگیر"

یک زن جوری عاشقت میشه

 که حس میکنی هیچوقت از پیشت نمیره...

ولی وقتی که  "میــــــــــشـــــــکـــــنـــــه"

جوری میـــــــــــره که حس میکنی هیچوقت عاشقت نبوده!!!

بی تـــــو ...

بــــا دلـــی تـــــنـــگــــ ...

 بــــا بـغـضــــی سـخـتــــــ ...

 واژه هــایمـــ را ، نــاهـمـاهـنـگـــ ، به روی ورق

می آورمـــــ ...

نــاگـهـانــــ  امــــــــــــا ...

بـغـضـــ  سـخـتـم  ، از تــنــگــی ِ دلــــ دوامـــ

نـمـی آورد ..

مــی شـکـنـد ...

و واژه هـایــمـــ ، در قـطـره قـطـره ی "دلـتــنــگی

امــــ "،

 غـــرق مـــی شـونــــد ...

بـــدترین کاری که یه نفـــر میتونه با دلــت بکنـــه...

 اینــه که باعــث بــشه ...

 دیگـــه ذوق نکنــی از بــــــودن هیــچ کســـ !!

 رفت ؟!

 بسلامت ....

 من خدا نیستم بگویم : صد بار اگر توبه شکستی " باز آی "

 آنکه رفت به حرمت آنچه با خود برد "حق" بازگشت ندارد ...

انقــــدر مینـــــویسَمـ

تـــآ یــــ ک روز رویِ همـــین صفــــحه بخــــوانی:

 بــ ه دَرَک اگــــر رَفــت!!!

 آنچه نادیدنی بود از مردم دنیا دیدم ،

 باورم گشت آرامش نابینا از چیست..........!

گاهی اشتباهمان در زندگی این است....

که به برخی آدمها جایگاهی می بخشیم ...

 که هرگز  "لیاقت" آنرا ندارند!!!

برای هـــــــــــــــــر کســــــــــــــی میتوان خندید.........

اما..........

تنها...

در آغوش یک نفر میتوان گریستــــــــــــــــــ

راهــ کـِـﮧ میـروے

عَقــَـب میـمــانَــم•••

نـَه بـَـرای اینـکـِـﮧ نـَخواهَـم با تــُـــو هـَـم قــَـدم باشَـم

میـخواهـم پا جاے پاهایـَـت بگــُـذارَـم

میـخواهـَـم مـُـراقبـَـت باشَم

میـخواهـَــم رد پایـَـت را هیچ خیابانـے در آغوش نکـِـشـَــد

تـــُــو فــَـقـَـط بـَــراے مـَـنے•••

در این حالی که هستم ،چگونه در

هوایی نفس بکشم که در کنارت نیستم؟

در این جایی که هستم ،چگونه

بنشینم در این حال بی قراری ام …

دائم قدم میزنم ، پنجره را باز میکنم

و به خیال تو خیره میشوم به آن دور دستها

در این حسرت سرد ، جز خیال

بودنت همه چیز از سرم رفت …

چیزی که در دلم مانده ، تو هستی

که مرا تا اوج دلتنگی ها میکشانی

میکشانی به جایی که نای بی قراری را هم ندارم…

چون دلتنگی از دلم بی قرارتر شده ،

هنوز انتظار به سر نرسیده و دلم عاشق این انتظار شده

دیگر دردی ندارم که درون دلم نهفته شود

، مگر برایم جز نبودن تو درد دیگری هم در این دنیا است؟

بی خیال دنیا ، بی خیال این زندگی و تمام زیبایی هایش

، آنگاه که تو هستی زیباترین لحظه زندگی ام

به سوی من بیا ، به سوی منی که شب

و روزهایم یکی است ، به سوی منی که هر جا نگاه کنم، تو را

میبینم ، تا چشم بر روی هم میگذارم چشمانت را میبنم

و اینجاست که رویای زیبای چشمانت نمیگذارد

که بخوابم …نمیگذارد آرام بمانم ….

با دیدن دوباره تو همه چیز را از یاد میبرم

، نمیدانم کجا هستم و از کجا آمده ام

، تنها میدانم به عشق تو

است که با شوق به دیدار تو آمده ام…

گمم نکن

درگوشه ای از خاطرت

مینشینم

ارام

فقط بکذار بمانم

جـغـد گـفـت:

خـدایـا ... آدم هـایـت مـن و آوازهـایـم را دوسـت نـدارنـد ...

خـدا گـفـت:

آوازهـای تـو بـوی دل کـنـدن مـی دهـنـد ... و آدم هـا عـاشـق دل بـسـتن انـد ...

امـا تـو بـخـوان ... و هـمـیـشـه بـخـوان ... کـه آواز تـو، حـقـیـقـت اسـت و طـعـم حـقـیـقـت، هميشه تلخ است ! 

خدایا

خیلی ها دلمو

شکستن امشب بیا بریم

من یکی یکی نشونشون میدم تو ببخششون

ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﻮﯼ.ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﯼ.ﺩﻝ ﻣﯿﺒﻨﺪﯼ.ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻋﺮﯾﺎﻥ

ﻣﯿﮑﻨﯽ.ﻧﻪ ﺍﺯﺭﻭﯼ ﻫﻮﺱ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺯﺩﯼ ﻣﯿﺮﻭدﻭ ﺗﻮ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ﻭﺧﻮﺩﺕ ﺁﻥ

ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﯾﮏ " ﻫﺮﺯﻩ " ﺍﯼ ﻭﺍﻭ ﮐﻤﯽ "ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼ " ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

سلام روزگار...

چه میکنی بانامردی مردمان....

من هم اگربگذارند....

دارم خرده های دلم راچسب میزنمووو

راستی....

این دل دل میشود؟ 

طوری زندگی میکنم

که بعد مرگم

نگن

لاشی بود

بگن

کاشکی بود

دلم گرفته.....

از اینایی که دورم هستن و همه منتظر زمین خوردنم هستن

خداجونم منو شرمنده نکن

وقتی کسی را عاشق خودت میکنی...

در برابرش مسئولی...

در برابر اشکهایش...

شکستن غرورش....

لحظه های شکستن در تنهایی....

و اگر یادت برود!!

در جایی دیگر سرنوشت به یادت خواهد آورد

دلت که شکست

سرت رابگیربالا

تلافی نکن فرریاد نزن، شرمگین نباش،

حواست باشد؛دل شکسته،گوشه هایش تیزاست

مبادادل ودست ادمی راکه روزی دلدارت بودزخمی کنی

مباداکه فراموش کنی روزی شادیش ارزویت بود

صبورباش وساکت

بغضت راپنهان کن

رنجت راپنهان تر

                               

        نام :غریب

شهرت:گمنام

محل تولد :سراب عشق

شغل:ناظر به دنیای پوچ

محکومیت:زندگی کردن

مدت عمر:محدود

خوراک:غم

عشق:شعله

کوله بار:حسرت

خودم:شمع

گناه:عاشقی

یادم:تنهایی

آرزو:مرگ

نام مادر:سلطان غم

نام پدر:کوه رنج

محل محکومیت:شهر غربت

مجازات:انتظار

امید:به خدا

همدم:خدا

دوست:خدا

قاضی:خدا

عشق:خدا ولی......

شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت ازیادم

خداحافظ واین یعنی در اندوه تو میمرم

در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم

وبی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

وبرف نا امیدی ب سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق و از دلبستگی هایم؟

چگونه می روی با اینکه می بینی چه تنهایم؟

خداحافظ ،تو ای همپای شب های غزل خوانی

خداحافظ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ، بدون تو گمان کردی که میمانم

خداحافظ، بدون من یقین دارم که میمانی

یک روز احساس کردم اگر اورا با یک غریبه ببینم تمام شهر را به آتش خواهم کشید.........

 اما امروز حتی کبریتی هم روشن نمیکنم تاببینم او کجاست و با کیست.............

روزی که به دنیا آمدم در گوشم خواندند اگر می خواهی در دنیا خوشبخت شوی همه را دوست بدار.....

....حال که دیوانه وار دوستش دارم می گویند فراموش کن!!!!!!!

خدایا.......

دستانم خالی اند ودلم غرق در آرزوها............

یا به قدرت بی کرانت دستانم را توانا گردان.............

یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن................

من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....

می خواهم با تو سخن بگویم....

می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...

می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...

شعر هایم ناتمام ماندند...اسیر دلتنگی شدم من...

و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...

کاش خیابان های شلوغ سهم ما نبود...

اما..غصه ای نخواهم خورد...اشکهایم را برای شانه های تو ذخیره خواهم کرد...

حرف های ناتمامم را به روی دیوار قلبم حک می کنم و با دیدنت همه را تکمیل می کنم...

پاییز از راه می رسد و ما دوباره به بودن و رسیدن به انتهای جاده ی سرنوشت می اندیشیم...

وقتي دلم به درد مياد و کسي نيست به حرفهايم گوش کند،

 وقتي تمام غمهاي عالم در دلم نشسته است،

وقتي احساس مي کنم دردمند ترين انسان عالمم...

وقتي تمام عزيزانم با من غريبه مي شوند...

 و کسي نيست که حرمت اشکهاي نيمه شبم را حفظ کند...

وقتي تمام عالم را قفس مي بينم...

بي اختيار از کنار آنهايي که دوسشان دارم..

بي تفاوت مي گذرد...

توراحس میکنم هردم...

که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...

من از شوق تماشایت...

نگاه از تو نمیگیرم....

تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....

ولی...افسوس...این رویاست....

تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....

تو با من مهربان بودی...

واین رویا چه زیبا بود....

ولی.... افسوس.... که رویا بود....

وای از نیمه شبی که بیدار شوم

تو را بخواهم

و خود را در اغوش دیگری بیابم

تو که نباشی باران نمی بارد ... ،

فقط بعضی وقت ها زمین و زمان خیس می شود ...

تو اوج خستگیهات..

تو اوج دلتنگیهات..

تو اوج تموم مشکلات..

اونجا ک رسیدی ته خط ...

سرتو بگیر بالا ، چشماتو ببند ، ی نفس عمیق بکشو از ته قلبت بگو :

"خدایـــــــا شکــــــــرت"

گاهی سخت میشود

دوستش داری و نمی داند

دوستش داری و نمی خواهد

دوستش داری و نمی آید

دوستش داری و سهم تو از بودنش

فقط تصویری است رویایی در سرزمین خیالت

دوستش داری و سهم تو از این همه

فقط تنهایی است...

چترت را کنار بگذار

دستانم را بگیر

بگذار در زیر باران رحمت خدا

هر دو خیس شویم

بگذار هر دو بخنیدم

بر قطراتی که بر صورتمان

می لغزند

و می رقصند

بذار فال گوش بگویم

لذت بوسه در باران

دو چندان است

خسته ام..

دلم آغوشت را میخواهد

که در آن آرام بگیرم..

آنقدر آرام ، که دیگر برنخیزم............

این روزها دلتنگ که نه !

محتاج صدای تواًم باور کن

این یکی دیگر شعر نیست ...!

دلتنگم نه دلتنگ تو

دلتنگ اینکه یه روزی هوامو داشتی

دلتنگ اینکه هر لحظه به یادم بودی

دلتنگ هر دقیقه شنیدن صدات

دلتنگ تا صبح بیدار موندنت فقط به خاطر اینکه دل من گرفته

دلتنگ اینکه اسممو سوالی صدا کنی

دیدی ؟ من که دلتنگ تو نیستم !

تا حالا شده دلت بگیره..

توی وبلاگ تنهایی خودت یه عالمه تایپ کنی..

بعدش یهویی همه نوشته هاتو پاک کنی..

باز دوباره بنویسی و باز پاک کنی..!!

تا حالا شده دلت واسه نیمه گمشده ات تنگ بشه؟؟

نیمه گمشده ای که هیچوقت ندیدیش..

هیچوقت صداشو نشنیدی..

اصلا نمیدونی کیه و اهل کجاست و الان در چه حالیه؟؟

خیلی سخته!!

خیلی سخته دلتنگ کسی باشی که نمیدونی کیه..

صبح، قبل از آنکه از خانه بیرون بروم، مدادی بر می دارم

و روی یک تکه کاغذ طرحی از یک لبخند می کشم.

آنوقت پشتش را تف می زنم و می چسبانم روی لبهایم.

هر کس چیزی گفت، هر کس حرفی زد، هر کس نگاهی کرد،

هر کس نزدیک شد، رویم را بر می گردانم و کاغذ را نشانش می دهم.

کاغذ تف مالی شده تا عصر خشک می شود و شل می شود

و نمی دانم دقیقا چه وقتی می افتد و گم و گور می شود و من می مانم

و غروب و شب و لبهای بدون لبخند کاغذی…

و غیر قابل تحمل می شوم؛ برای خودم، برای دیگران.

فردا صبح، دوباره مداد را بر می دارم و دوباره لبخند تازه ای می کشم

و دوباره با تف به روی لبهایم می چسبانم.

می دانم… یک روزی بالاخره یا مداد به انتها می رسد،

یا کاغذ تمام می شود، یا تف هایم می خشکد…

و من می مانم و خشک و هیچ و خالی.